Blijf staan! Halt. Stop.

Niet meer bewegen.

Dit is geen verzoek meer.
Het is een eis.

Wij zijn hier om jullie te helpen.
Deze supersonische achtbaan is ontspoord.
We zijn nu wel klaar met vliegtuigen, treinen, scholen,
winkelcentra, vergaderingen.

We hebben de hectische storm van illusies en verplichtingen doorbroken die jullie verhinderde

• je ogen op de hemel te richten,
• naar de sterren te kijken,
• naar de zee te luisteren,
• je laten wiegen op het gezang van vogels,
• door de weides te rollen,
• een appel van de boom te plukken,
• te glimlachen naar een dier in het bos,
• de bergen te ademen,
• naar je gezond verstand te luisteren.

We MOESTEN dit doorbreken

Jullie kunnen je niet veroorloven
voor God te spelen!

Onze verantwoordelijkheid is gedeeld.
Zo is het altijd geweest,
ook al zijn jullie het vergeten.

Wij onderbreken deze ‘uitzending’,
deze eindeloze kakofonie
van verdeeldheid en afleiding,
om jullie dit nieuws te brengen:

Het gaat niet goed met ons.
Met niemand van ons.
We lijden allemaal.

Vorig jaar hebben de orkanen van vuur,
die de longen van de aarde verbrandden
jullie niet tegengehouden.

Evenmin als de gletsjers,
die aan het verdwijnen zijn,
of jullie steden,
die aan het zinken zijn.

Zelfs niet de wetenschap,
dat jullie de enige oorzaak zijn
van de zesde massa-extinctie.

Jullie hebben niet naar mij geluisterd.

Het is ook moeilijk om te luisteren
als je zo druk bent
met de strijd om alsmaar hoger te klimmen
op de steigers van het comfort
die jullie voor jezelf gebouwd hebben.

De fundamenten zijn aan het breken.

Ze buigen door onder het gewicht
van jullie fictieve verlangens.

Ik zal jullie helpen

Ik zal die orkanen van vuur
naar jullie lichaam brengen.

Ik zal jullie longen overspoelen.

Ik ga jullie isoleren, als een ijsbeer
op een losgeslagen stuk ijs.

Luister je nu wel?

Ik ben geen vijand.
Ik ben enkel de boodschapper.
Ik ben een bondgenoot.
Ik ben de kracht, die het evenwicht komt herstellen.